Onze eerste week Lombok

Na de eerste week wennen op Lombok is het tijd om aan de slag te gaan. Eindelijk zou ik bijna zeggen. Maandag rijden we voor het eerst zonder begeleiding naar de foundation. Dat gaat goed alhoewel ik bespeur dat ik erg op Sarina aan het letten ben via mijn achteruitkijkspiegels. Ik vind het voor haar spannender dan voor mijzelf. Met Jill spreken we door wat we zelf hebben bedacht, wat onze rol wordt binnen de foundation. Sarina haar taak is les geven aan kinderen. Ze gaat beginnen met English class afterschool care op de ene dag en handycraft op de andere dag. Mijn taak wordt het opzetten van childcare. Aangezien de foundation hier geen ervaring mee heeft is de invulling hiervan aan mij. Ik ga beginnen met het opstellen van een checklist childcare. Jill liet mij zien wat er aanwezig is op de foundation qua medische materialen. Een stethoscoop, een bloeddrukmeter en een handje vol basis medicatie. Niet veel dus. Hier kunnen jullie mij nog best bij helpen.
De volgende dag mag Sarina de Engelse les begeleiden. Dit doet ze samen met Mia, een Indonesische collega. Het lesje gaat over fruit en de kinderen mogen op het schoolbord fruit tekenen en in het Engels de benaming er onder zetten. Daarna wordt een fruit aangewezen en moet het kind het fruit benoemen en in het Engels spellen. Vervolgens mogen ze met het lego spelen wat Sarina had opgestuurd vlak voor ons vertrek. Laat dat nou net zijn binnengekomen.
Vandaag is het plan om de twee kleinste kinderen Elsa en Siti, beide 5 jaar, op luizen te controleren. Beide meisjes hebben veel luizen. Sarina stelt voor dat ik beide meisjes hun haren ga wassen. Leile, een Nederlandse vrijwilliger heeft anti luizenshampoo meegenomen. Een leuk klusje voor mij om mee te beginnen. Beide meisjes zijn erg schuchter en het kost enige overredingskracht van ons allen om ze zover te krijgen. Vooral Pino, hoofd lerarenteam en pedagogisch medewerker doet erg zijn best. Drie andere meisjes willen ook dat hun haar wordt gewassen. Na het wassen kammen we de luizen uit het haar. Dit vinden de kinderen erg interessant. Vooral het pletten van de luizen met de nagel op de tegels. Een leuke maar jeukerige ervaring!
Toen we naar huis reden was het druk onderweg. Vlak bij huis verloor Sarina het overzicht en kwam ten val. Een geschaafde hand, knie en zere pols was het gevolg. Gelukkig viel de schade mee maar de schrik was best groot.
Desalniettemin rijden we de volgende dag naar de zuidkust, Kuta Lombok. Een ritje van ongeveer 35 minuten. Een leuke rit met mooi en groen uitzicht. We rijden langs Sade en Ende. Twee traditionele Sasak dorpjes die nog worden bewoond. Deze passeren wij want wij willen naar zee. Kuta Lombok is mooi en bovenal rustig. We worden aangesproken door verkopers van gewoven doeken. Geen tijd hiervoor want we willen langs de zee wandelen. We beloven Kunim, een verkoopster dat we terugkomen. Wat is het hier heerlijk rustig. Dit is genieten zo. We legen allebeide een kokosnootje en gaan daarna tawaren over de doeken. Nadat we 2 mooie doekjes hebben gekocht gaan we weer huiswaarts. Een andere wat drukke route. Thuisgekomen bemerken we hoe pittig de zon heeft gebrand. We zijn allebeide wat verbrand.
Donderdag is Sarina weer zelf gaan rijden op haar scooter. Flink van haar want ze heeft best wat pijn en voelt zich onzeker door de val. Hati hati, voorzichtig maar. We komen er wel.
Vandaag wordt er druk vergaderd op de foundation. Op 2 mei viert ze haar 10 jarig jubileum dus moet er veel worden voorbereid. Jill vertelt dat het vergaderen erg langdradig is en vermoeiend. Ons wordt verteld dat wij allebeide een taak krijgen die dag. Sarina mag in de jury voor Engels presenteren en ik mag als verpleegkundige toezicht houden bij de jalan sehat, een duurloop voor de scholen uit de buurt. Dit ga ik samen doen met verpleegkundigen uit het plaatselijke ziekenhuis. We zijn benieuwd! Voor Yayasan Anak Bangsa foundation gaat het, naast het feest, vooral om goodwill en naamsbekendheid. Vandaag gaat Sarina met de kinderen knutselen. Vouwen, knippen, plakken. Dat vinden ze erg leuk. Vier oudste meisjes oefenen een dans, die ze gaan uitvoeren tijdens het jubileum. Leuk om te zien. En wat zijn ze dan ineens verlegen als wij komen kijken. Maar chop chop de leraar houdt niet van half werk. Satu, dua, tiga, empat, lima... telt hij hard op. Komend weekend willen we naar de sharkmarket in Tanjung Luar.