Ramadan en Banyumulek

De afgelopen week staat in de licht van de Ramadan. Vroeg in de ochtend wordt er met een processie iedereen wakker gemaakt voor de 'Sohur'. De ene keer wordt er met metaal op metaal getingeld en gezongen, de andere keer is het met sirenes en geroep. Elke dag om 03.30 wordt gemeenschap wakker gemaakt zodat iedereen op tijd wakker is voor het ontbijt en het ochtendgebed. Tijdens de Ramadan wordt er meer gebeden en vooral in de avond, na berbuka puasa, het breken van het vasten wat mag na zonsondergang zo rond 18.00. Wij mogen meegenieten van de imam van 19.30 tot middernacht. En aangezien er vlak naast ons een nogal fanatieke gemeenschap leeft, is onze nachtrust behoorlijk onderbroken. Afijn, we doen hier niets aan en als Allah ons hierdoor goed gezind is.. wie weet of het helpt. Iedereen zegt dat het vasten vooral de eerste dag heftig is. Je lichaam en geest moeten wennen aan het andere ritme en vooral aan minder eten en drinken. Het vasten valt mij zwaar. Ik merk wel dat het elke dag beter gaat en ik alleen nog rond lunchtijd even een geestelijk dipje heb en zo rond 17.00. En wat is het dan een feestje als we samen bedenken wat we gaan eten en het gaan halen. Wij worden door Haris, een leerkracht van de foundation en vriend, uitgenodigd om het vasten te breken met zijn gezin. Dat is erg leuk. Zijn dochter ontvangt ons omdat Haris en zijn vrouw nog van de moskee moeten komen. We breken het vasten met wat water en dadels. Haris legt uit omdat Mohammed dit ook zo had gedaan. Ook voor je lichaam is het beter om rustig te starten en je niet gelijk vol te proppen met eten en drinken. Dat deed mij denken aan onze maaltijd na de eerste dag vasten. Ik heb gewoon ordinair zitten schransen en had daarna last van mijn buik. Hahahaha. Elke dag beleven wij de Ramadan anders en ik geef toe dat het wel eens goed is om stil te staan bij de geneugten van het leven en dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend moet zijn. En dat er mensen zijn die niet dagelijks eten hebben en in armoede leven. En dat we ons bewust moeten zijn dat elke dag een feestje kan zijn en dat aandacht en liefde van elkaar onmisbaar is. We doen een week mee en beslissen daarna dat we het voor gezien houden en weer gewoon eten en drinken. De doorbroken nachten blijven tot dat we naar Bali zijn verhuisd. Daar kom ik een andere keer op terug. Gisteren was het wat bewolkt en minder heet, dus besluiten wij naar Banyumulek te gaan. Banyumulek staat wereldwijd bekend om haar handgemaakte aardewerk. Een ritje van 30 minuten op de scooter. Eerst kijken we bij locals in hun werkplaats. Met veel geduld en ervaring worden er vazen gemaakt van aardewerk. Daarna gaan we naar een artshop waar het aardewerk wordt verkocht. Het is een corporatieve samenwerking waardoor de maker het geld krijgt en de verkoper commissie. De resultaten zijn prachtig. Sarina vertelt dat de mooiste vazen van ongeveer 100 cm op Bali soms voor een paar honderd euro worden verkocht. Hier kosten ze 1 miljoen INR, omgerekend is dat € 62,50 en afdingen is toegestaan. Wij beslissen dat wanneer we weer op Lombok terugkomen voor de foundation, we een of twee vazen gaan kopen voor de nieuwe inrichting van ons huisje in Ubud. Volgende week is onze laatste week hier. Op naar Bali!