Onze eerste maand Lombok

We zijn nu al een maand op Lombok. Ik geef toe dat het echt wennen is. Niet alleen aan het klimaat, de warmte en de mensen maar ook aan het ontstressen. We merken dat het dagelijkse leven hier veel langzamer gaat, rustiger ofwel plan-plan. Het begrip van tijd is anders. Soms zit je gewoon een uur of 2 te wachten op niets. De rekbare tijd, jam karet, wordt voelbaar. De logica of planning ontgaat ons soms. Veel zaken gaan echt totaal anders dan dat we gewoon zijn. En bovendien maken wij ons hier druk om. Moeite met ontstressen noem ik dit. Dus proberen wij ons niet druk te maken. Wat vandaag niet is, komt morgen. Hahaha... dit zeg ik nu wel maar dit is nog niet zo gemakkelijk. Onze week is anders gegaan dan we hadden gehoopt. Sarina is ziek geworden en kreeg last van haar darmen. Iets wat natuurlijk een keertje moest komen. We hebben ons plan om naar Gili Nanggu te gaan maar opgeschort. Deze week wordt er nog veel gedaan voor het 10 jarig jubileum van de foundation. Nadat het jubileum werd geopend met de jalan Sehat was er dinsdag een English speech wedstrijd. Sarina mocht plaatsnemen in de jury. Een aantal studenten van de SMK mochten in hun beste Engels een speech houden. Iedereen begon met verzen uit de Koran en de aanroep van Allah en Mohammed. De meesten hadden een kort stukje uit het hoofd geleerd, waarbij het vaak met horten en stoten werd voorgedragen. Soms kregen we best wat medelijden met een student, wanneer deze een tijdelijke blackout kreeg. Na een pittig beraad van de jury en de telling van de punten werden er 3 winnaars benoemd. De volgende dag was er een teken en kleurwedstrijd voor de kinderen van de SD. Daar zaten me er een paar super creativelingetjes tussen. En ook erg fanatiek. Echt heel mooie tekeningen werden er gemaakt. Donderdag mochten wij weer actief zijn bij de foundation. Omdat er een aantal moesten oefenen voor dansen, hadden ik en Sarina voor de anderen een estafette bedacht. Lekker even energie kwijt raken door met een bal een fles om te rollen en daarna met een lepel in de mond en een pingpong balletje proberen te lopen. Daarna was het vrij spelen. De kinderen vonden dit erg leuk. Samen met mijn vriend Romy, ook verpleegkundige, had ik een wondzorg lesje voorbereid. Wij stelden de kinderen de vraag wat te doen als je bent gevallen en je hebt een open wond. Hoe maak je dit schoon? De reacties waren verrassend.. met een tandenborstel... met tandpasta... met obat kitus.. Dit laatste is een middel tegen muizen en ratten. Geen van de kinderen had het juist. Ik en Romy instrueerden de kinderen om de wonde schoon te spoelen met water en daarna met betadine te behandelen en af te dekken met een steriel gaasje. Dit vonden ze erg interessant. Vooral toen ze zelf wondes mochten verzorgen. De kinderen die wondes hadden werden door de anderen 'vrijwillig' aangewezen. Vrijdag en zondag zijn wij naar Tanjung Aan geweest. Een prachtig wit strand gelegen aan de zuidkust van Lombok. Een lekgereden band gooide nog even wat roet in het eten maar na een uur wachten konden we doorrijden. Heerlijk op het strand ontspannen met nasi goreng, gade-gado, een sapje en een biertje. Ondertussen zijn we 4 stroomstoringen verder waarvan de langste tot nu toe 17 uur betrof. Niet echt leuk voor ons maar wel voor de muskieten. Het was me het weekje wel weer. Volgend weekend gaan we met Harris, senior leraar, naar Tetebatu. Tetebatu staat bekend om de prachtige rijstvelden en de waterval Jeruk Manis.